Evde durduk yere bir bardak kırıldığında ve ben tüm önceki sakarlıklarımı unutup "valla suçum yok bu sefer kendisi gitti.." diye başlayınca annem "daha önce çarpıp da kıramadığın bardaklardan birisidir bu, o zaman üzdün, şimdi biraz sıcak suyu görse, çay kaşığı çarpsa kırılıyor" diye noktalardı mevzuyu. Saçma gelirdi. Nihayetinde şimdi kırıldı, daha önce düşürdüğümle, çarptığımla ne alakası var, derdim. Madem hasar gördü o zaman kırılsaydı ya.
Anladım anne şimdi anladım. İnsanların çok lafını duymazdan anlamazdan gelip bi dudak büküşüne, kaş kaldırışına alınınca anladım. Herşeyi sineye çekip, neden bunu söylemedi ki diye olaydan altı ay sonra insanlara kırılınca anladım. Yalan olduğunu bile bile her dediklerine inanıp, doğruyu söylediklerinde bile kendimi "bi saçmalama" derken bulunca anladım.
Üzdüler anne, düşürdüler, çarptılar, hor kullandılar iyi niyetimizi, şimdi de çatladık diye biz bir şey yapmadık kendisi oldu diyorlar...
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.