Kapılar kapanıyor bir bir. Kapının her kapanışında biraz daha uzaklaşıyorsun. Yaprakların arasında beliriyor yüzün. Sonra ansızın yine
kayboluyorsun.
Bazı geceler yanımda oluyorsun. Başımı göğsüne yaslıyorum. Bana
sarılıyor, saçımı okşuyorsun. Öyle huzur duyuyorum ki, inanmak istemiyorum.
Sonra seni birden kaybediyorum. Yerinde bir şarkı kalıyor. O kadar
hüzünlü bir ezgi oluyor ki; mutluluk gidiyor, yerine gözyaşı geliyor