harika bir devam kitabiydi.
ucuncu kitap oldugu icin soyledigim seylerin spoi kategorisine girmemesine dikkat edecegim ve geldigi kismi yazacagim.
hosuma gitmeyen bazi yerlerden biri; amy'nin, chris'e karsi olan davranislari oldu. cok samimi ve flortoz olmasi gereksizdi. diger bir yer ise; babasinin olumune karsi olan duygusuzlugu, elbette bir duygu belirtisi vardi ama tatmin edici degildi yeterince.
kitabin kalan kisimlarini ise zevkle ve elimden birakamayarak okudum.
^Spoiler^
kitabin sonuna dogru Çırak'ın artik cidden oldugunu dusunmeye baslayacaktim ama neyse ki 'ana karakter olmez' klisesi bir ise yaradi.
Amy ve Çırak'ın sonda bulustugu ve konustugu sahnede de azicik aglamis olabilirim. :'