Bizim Peygamber'imiz fenâyı bir vecihle izhâr eyledi ki, libâsında ve ta'âmında ve içeceğinde bile fenâ üzere oldular. Yemek yemeleri bizim için idi. Yoksa kendinin aslâ ona ihtiyacı yok idi. Zîrâ Samediyet tecellî eylemiş idi. Onun için:
"Ene ebeytü 'inde rabbî yut'imunî ve yeskînî. /Ben Rabbimin katında geceledim. Beni o yedirir ve içirir." diye buyurur.
Sayfa 128
·
199 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.