J.L.Borges suç ve cezanın tanıtımında çok güzel bir cümle kullanmıştı; “Aşkı ilk defa yaşamak gibi, denizi ilk defa görmek gibi, Dostoyevski’ yi keşfetmek de insanın hayatında önemli bir tarihtir.” Öteki; Dostoyevski'nin yazdığı toyluk kitaplardan 2.si. Bu kitabın seveni de var sevmeyenide. Dosto’nun kendisi de başarısız buldum dese de Öteki için. Fakat, acemi olsa da 19.yy da kişilik bölünmesi ve şizofreniyi böyle işleyebilmesi gerçekten saygı duyulası bir şey. Daha o zamandan psikanalizin temellerini atmış bence. Ve kitabın sonlarına bakıldığında, Freud, Jung, Adler ve Sartre gibi bir çok insanın nasıl etkilediğini anlaya biliyorsunuz. Hatta; Öteki den esinlenerek yazılan bir çok kitap da var (Dr. Jekyll ile Bay Hyde , Dövüş Kulübü, Kafka’nın da etkilendiğini düşünüyorum. Yerli yazarları da saymayayım hadi. ) Bay Golyadkin, ömrümü yedi, yordu beni. Laf aramızda; Kafka okurken de bazen öyle oluyor. İçinde yaşadığı çelişkileri, gelgitleri. Kendini sürekli küçümseyip değersiz görmeleri, olumsuzluklar silsilesi bir noktadan sonra cidden yeter dedirtiyor. Kendini önemse, küçümseme, öteki kendini sev, yüzleş diye seslenesim geldi bir an. İnsanları olduğu gibi kabullenemiyoruz. Özellikle toplum burda önemli rol oynuyor olsa da. Önce değişim bende başlamalı. Özgüvenin önemli olduğunu düşünüyorum. Ve hepimiz kendi ötekilerimizle ve başkalarının ötekileriyle bir arada yaşıyoruz. Artık bunun bilincinde olmak gerek. İşte tüm bu olgulardan sonra kafamda deli soru beliriyor; Kendi ötekilerimizle yüzleşmeli miyiz yoksa kaçmalı mıyız. Ya da içimizdeki ötekine sahip mi çıkmalıyız. Velhasıl Dosto’dan, Jung’dan, Freud’dan çok önce Yunus Emre’nin farkına vararak; “Beni bende demen, bende değilim Bir ben vardır bende, benden içeru...” dediği noktadayım. . Sevgiyle kalın hoşçakalın #leylidevranca . .

ÖtekiFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201922bin okunma

·

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leyli_devran