224 syf.
7/10 puan verdi
Ana karakter Meryem, eşi Cahit'i kısa bir süre önce kaybetmiştir. Cahit'in kaybından sonra onunla beraberken sürdürdükleri sosyal yaşantılarından da uzaklaşmıştır Meryem, biraz acısının etkisiyle içe kapanmasından biraz da artık o yaşam tarzına kendisini uzak hissetmesinden...
Yollara vurur kendisini, amaçsız yahut amaçsız görünen yürüyüşlere çıkar, dolanır durur ve bir gün ileride "sedefkar dostları" olarak tanımlayacağı kişilerin atölyesine denk gelir. İlk karşılaşma biraz olağan dışıdır. Meryem sonrasında buraya sık sık gider. Sedef işlemeyi öğrenmeye başlar. Sedef, sabır ve titizlik ister. Bu özelliğiyle de aslına bakılırsa ruhu da işler insan. Meryem de bunun için buradadır, ruhu, huzursuzdur. Ruhunu iyileştirir Meryem burada, tabii yalnızca Meryem değil atölyedeki herkes, sedef ile uğraşırken ruhunu doyurur. İşe olan aşk, ilahi aşka bir basamaktır ve tasavvufa doğru bir yönelim söz konusudur.
Kitabın üzerimdeki etkisine gelirsek: din konusunda anahtar kavramlar teslimiyet, yumuşak başlılık vb. olunca açıkçası duygu bana geçmiyor, geçmediği gibi uzaklaşıyorum.
Kitapta din üzerinde durulurken teslimiyet ağırlıklı bir anlatım olsa da bu aklın devreden çıktığı bir teslimiyet değil. Hatta Emine Işınsu, teslimiyetin öyle anlaşılmaması için sıkça akla, kişinin kendi iradesine ve arayıp bulmasına değinmiş.
Din, Tanrı söz konusu olduğunda başkaldırı, boyun eğmemek, tavizsizlik kavramları zihnimde dönüyor. Mesela 
Yaşar Nuri Öztürk'ün anlatım tarzı gibi yahut 
Nihat Genç'in, Veryansın Tv'deki tavizsiz, korkusuz konuşmaları gibi...
Göğermek, Tanrı'ya ulaşmak, Kut'a ulaşmak, insanın kurtuluşu ise önce kurdun uluması gerek, kurt uluyacak ki kurtuluş olacak...
·
233 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.