Rus mezalimliğinden nasibini alan bir diğer toplulukta Çerkezlerdir! Ruslar, Kuzey Kafkasya’nın yerli halkı olan Çerkezler’i (Adıgeleri) 1864 yılı itibariyle sistematik işkencelerle göç etmeye zorlamaya başlamış ve tam anlamıyla bir soykırım yapmıştır. Bir de bu soykırımın yıl dönümü olan 21 Mayıs tarihini ‘Kutsal Fetih Günü’ olarak kutlamaktadırlar. Ne acınası! Yaklaşık 1,5 milyona yakın Çerkez’in soykırıma uğradığı bu dehşet olayı ise, Çerkezler ‘Yas Günü’ olarak anmakta. Aynı Kırım’a yaptıkları zorunlu göçün başlangıç tarihi olan 18 Mayıs’ta ki gibi! Coğrafyasının kaderini yaşayan bu milletlerden hangisi, diğerinden daha çok acı çekmiştir? Bunun cevabı ve kıyası olamaz tabii ki! Ama; o döneme şahit olmuş ve sözlü tarih çalışlarıyla hafızalarımıza kazınan şu sözleri okumak, durumun vehametini anlatabilir belki. “Deniz kenarında atılmış insan kemikleri vardı. Kargalar erkek sakallarından ve kadın saçlarından yuvalarını kurarlardı. Deniz yedi yıl boyunca karpuz gibi insan kafataslarını atıyordu. Benim orada gördüklerimi düşmanımın bile görmesini istemem.” ‘Adsız Roman’ bu yası ve şuuru okurlar aracılığı ile topluma aktarmakta bir görev üstlenmişe benziyor. Bu yüzden, Sema Hanımı bir kez daha tebrik etmek gerek. Tarih kitaplarının düz dilinin aksine, çoğu okuyucuya ulaşabilmenin yolunu tarihi roman ve roman içide roman rekniğini kullanarak güncel bir yazımdan alıp bizleri o dehşet günlerine götürmesi çok başarılıydı. Metin içi öğreticilik de çok yönlüydü. Yaşanan acıların içerisinde bulurken kendimizi bir de Elbruz-Janset-Jankat sevda üçgeni arasına sokuyor ve Aytmatov’un ‘Selvi Boylum Al Yazmalım’ kitabında ki misalle sevginin emek olduğunu hatırlatıyor bizlere. Yürekleri güzel dağlıyor… Herkesin okumasını tabii ki isterim. Ama; herkes bırak bu acıları yaşamayı, okumaya bile dayanır mı? Bilmem. Takdir sizin.

Adsız Roman 1864Sema Soykan · Alfa Yayıncılık · 2018494 okunma

·

103 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Müverrihhane