Gönderi

617 syf.
10/10 puan verdi
·
Read in 15 days
"Sönmekle başladı benim hayatım"
Merhaba... İvan Aleksandroviç Gonçarov'un Oblomov adlı romanını İletişim Yayınları'ndan okudum. Ergin Altay çevirisiyle okuduğum bu roman değişime karşı duran, hareket etmemeyi neredeyse hayatının amacı haline getiren ( Yaşamlarını sürdürme nedenleri farklı olmakla beraber Katip Bartleby romanına benzediğini düşünüyorum bu yönüyle) Oblomov'un 32 ile 45 yaş arasındaki 13 yıllık yaşam öyküsünü okuyoruz. Roman 4 isimsiz bölümden oluşuyor. İlk bölüm Oblomov'un hareket etmediği, çevresinde ve dünyada yaşanılanlardan haberdar olmadığı, bir önceki yılın gazetesinin masasında olup ona göz gezdirdiği, hayata karışmak gibi bir amacının olmadığı ve yaşamını divanda uzanarak sürdürdüğü bölümdür. Bu bölümün dokuzuncu başlığı olan "Oblomov'un Rüyası" adlı başlık ise hem Oblomov'un, hem Oblomov'un doğduğu yer olan Oblomovka bölgesinin hem de romanının özeti şeklindedir ve asıl verilmek istenen mesajı sadece burası okunarak bile alabiliriz. 49 sayfalık bu bölümde anlatılan, küçük Oblomov'la birlikte ailesinin günlük yaşamının ve yaşadıkları yer olan Oblomovka bölgesinin anlatıldığı bölümdür. Hayat burada Oblomov'un yaşamındaki durağanlık gibi durağandır, hayatlarında bir değişiklik istemezler ve bu değişikliğin olmaması için Tanrı'ya dua ederler: "Oblomovka sakinleri sızlanarak, haç çıkararak yataklarına girerlerken, 'Tanrı'ya şükürler, bugün de geçti!' derler. 'Güzel bir gündü: İnşallah yarınki günümüzde böyle olur! Sana çok şükürler olsun Tanrım! Çok şükürler olsun sana Tanrım!' " (Sayfa 164, bölüm 1, başlık 9 -Oblomov'un Rüyası-) Oblomov ailesi değişimden o kadar korkarlar ki Baba adı İlya olan Oblomov'un adı bile İlyiç Oblomov'dur ve kendi adı baba adıyla benzerlik taşımaktadır. Oblomov'un rüya gördüğü bu bölümde Oblomov ailesinin ve Oblomovka sakinlerinin çalışmaktan nefret ettiğini, gerçekleri yadsıdığını, herşeyi Tanrı'ya bıraktıklarını ve batıl inançların bu bölgede hüküm sürdüğünü de görüyoruz: "Rus insanı çevresindeki katı ve açık gerçeklere karşın, hâlâ geçmişin sihirli masallarına inanmayı sürdürmekte ve anlaşıldığına göre, daha uzun süre de sürdürecektir." (Sayfa 166, bölüm 1, başlık 9 -Oblomuv'un Rüyası-) "—Peki burnun ucunun kaşınması neye işarettir? —Kadehin dibini göreceksin demektir. Ölümle ilgisi yok! —Ben de her şeyi birbirine karıştırıyorum! (...) Nereden hatırlayacağım onca şeyi: Burnunun yanı kaşınırsa başka şey, ucu kaşınırsa başka şey, kaşın kaşınırsa..." (...) —Yanı kaşınırsa... haber alacaksın; kaşın kaşınırsa, ağlayacaksın; alnın kaşınırsa, biri seni anıyor; kaşınan sağ yanıysa, anan erkektir, sol yanıysa kadın... Kulakların kaşınıyorsa yağmur yağacak, dudakların kaşınıyorsa öpüşeceksin, bıyıkların kaşınıyorsa tatlı yiyeceksin, dirseğin kaşınıyorsa yatacağın yeri değiştireceksin, topuğun kaşınıyorsa yolculuğa çıkacaksın... —Aferin sana Pelageya İvanovna! (...) Peki yağ ucuzlayacağı zaman da ensesi falan mı kaşınırmış o insanın?" (Sayfa 181, bölüm 1, başlık 9 -Oblomuv'un Rüyası-) Kitap boyunca hissedilmekle birlikte özellikle İlk bölümde yer alan Oblomov'un Rüyası isimli başlıkta gördüğümüz kırsal Rusya'nın bazı bölümünlerine karşı yöneltilen bağnazlık, cahillik, batıl inançlara körükörüne inanma eleştirisinden sonra İkinci ve üçüncü bölümde ise çocukluk arkadaşı Ştoltz'un ısrarıyla Oblomov'un yaşama kıyısından tutunup içerisine dahil olma çabasını görüyoruz, ki bu süreç çok sancılıdır. Çünkü ilk bölümün ilk başlığından itibaren anlayacağımız gibi Oblomov gelecekten daha doğru bir ifadeyle değişimden korkmaktadır ve onun hayatında değişim diye bir olgu yoktur. Dördüncü bölüm ise (burası spoiler'a girer mi bilmiyorum ama yine de alt paragraftan devam edin isterseniz) Oblomov'un tekrar ilk bölümdeki yaşam biçimine döndüğünü görüyoruz. Kitap, Oblomov üzerinden varoluşunu Rusya'daki serfliğe borçlu olan -kitap yayımlandıktan (1859) iki yıl sonra yapılacak reformla serflik kaldırılacak (1861)-, bulunduğu çevreye ve dünyaya hiçbir faydası olmayan çiftlik sahiplerinin (genel olarak insanlığa hiçbir katkısı olmayan ve bulunduğu konuma öğrenerek, çalışarak, emek sarfederek gelmeyen "soyluların") ironik yansımasını bize sunuyor. Kitap öyle tutulmuş ki Oblomovluk kelimesi artık gündelik hayatta da yer almaya başlıyor. (Bu kavram kitapta da yer alıyor ve çocukluk arkadaşı Ştoltz tarafından Oblomov'a söyleniyor ilk defa) Kitapta Oblomov'la kıyaslanacak kadar yer tutmasa da önemli bir karakter daha var: Andrey Ştoltz. Ştoltz Oblomov'un en iyi arkadaşıdır ama kişilikleri birbirinden zıttır. Oblomov'un yaşamı hep tekrarlardan ibaret olup dairesel bir döngüyle ilerleyip olduğundan farklı bir yaşama dahil olamazken hatta bugünün geleceğe giden yolda olduğunu bilemezken Ştoltz'un yaşamı doğrusal olarak ilerlemektedir. (Dairesel ve doğrusal zaman kavramlarını Christine Borowec'in "Tekrar Tekrar: Oblomov'un Zamana İlişkin İdeolojisi" başlıklı ön sözünde rastlamıştım.) Ştoltz gelecekteki yaşamı için emek harcamaktadır, çalışmaktadır ve bunun karşılığını da ileride alacağını bilmektedir. Diğer önemli 3 karakter'den biri olan Zahar, Oblomov'un uşağıdır ve onun da bulunduğu mevki dışında Oblomov'dan farkı pek yoktur. Olga Sergeyevna ve Agafya Matveyevna yine kitapta önemli yer tutup kitabın akışını değiştirebilen karakterlerdendir ama onlara spoiler olmadan değinebileceğimi sanmıyorum. Çok severek okuduğum bir roman oldu. Her ne kadar burada anlatmaya çalıştığım Oblomov karakteri olumsuzluk özelliklere sahipte olsa onun yaşadıklarını uzun yıllar boyunca unutabileceğimi sanmıyorum. Kitabın bir yerinde Oblomov yaşamdan birkaç saatliğine kopuyordu. Bir insanın bu "anlık çöküşünü" ve "hiç oluşunu" ilk defa böyle güzel anlatıldığını gördüm diyebilirim. Herkese keyifli okumalar, bu arada yağın ucuzlaması yöntemini denesek mi ne :d
Oblomov
Oblomovİvan Gonçarov · İletişim Yayınları · 201939.4k okunma
··
1,571 views
Atiye okurunun profil resmi
keşke biraz daha yazsaydın ya okumuş sayabilirdim kendimi fhdhdhshxh
Bay C okurunun profil resmi
Olay örgüsüne girmedim bile 😂😂
5 next answer
ExoCan okurunun profil resmi
Güzel bir inceleme ama bazı yerlerde sanırım senden farklı düşünüyorum. Öncelikle değişimden korktuğunu düşünmüyorum. Ben bu durumu alışılmışlığın verdiği güvenli rahatlık ve erteleme hastalığına bağlıyorum. Bir şeyler yapmak için hevesli ve heyecanlı anları (Avrupa'ya yolcuktuk, Oblomovka'ya gitmek vs.) Oldu ama her zaman erteledi çünkü güncel durumundan kalkıp uzun, yorucu, zahmetli durumların içine girmek istemedi. Kısaca rahatlığından ödün vermek istemedi. Rüya bölümünü araştırdım aslında hikayeymiş ben şahsen kitaba koyulma sebebini hem doğduğu ortamı okuyucuya anlatmak için hem de (ki bence en önemlisi.) Oblomov'un oblomovluk aşamasına gelirken çevrenin etkisi. (Bunu benden daha iyi bildiğine eminim. Bu gelişim psikolojisinin konusu sanırım. Ah bir de senin de fikrine katıldığın Freud'un tezini doğrulayan bir örnek.) Onun dışında kitapta zaman ideolojisine çok fazla önem vermemiştim. Hatta dikkat ettiğimi de söyleyemem. Bana göre de kitapta anlatılan en önemli konu nasıl yaşamaktı? Ki beni en çok etkileyen soruyu da biliyorsun? O soru benim için kitabı özel kıldı. Andrey'den bahsetmişsin sevdiğim ama çok da bayılmadığım bir karakterdi. Onu özel kılan tek şey bence dostluğuydu hayatını nasıl yaşadığı değil. Ben Oblomov'a saygı duyuyorum hatta hayranım. Kimsenin yapmadığı hayır yapamadığını yapabilecek iradeye sahip olduğu için. Yaşam şeklini de hiç yadsımadım, aksine hayranlıkla okudum. Yalnız kitabın sonunda yazarın ve Andrey'in tutumuna bu yüzden çok sinir oldum. ve son olarak Zahar'dan bahsetmene çok çok sevindim Oblomo'dan sonra en çok sevdiğim karakter oldu. olumsuz eleştiri olarak Eksik bulduğum özellikle değinmeni istediği yerlere değinmemişsin. 😂😂 Genel olarak incelemeni çok sevdim çok güzel anlatmışsın kitabı ve fark etmediğim kısımlar konusunda beni aydınlatan bir incele olmuş beğendim. SEVDİM 😂😂😂
Bay C okurunun profil resmi
"Alışılmışlığın verdiği güvenli rahatlık" konusuna kesinlikle katılıyorum ama bunu değişimden korkmaktan bağımsız düşünmedim çünkü değişimden korkmasının nedeni alışılmışlığın verdiği güvenli rahatlığının bozulma korkusu. Yani neden sonuç ilişkisi var bence. Ama bunun yanı sıra aile ve çevresinden gördüğü bir yaşam var ve bu onun da yaşamını etkiliyor. Freud'a da değinmişsin ki Freud'da insan yaşamında en önemli evrenin ilk 5,5-6 yaş olduğunu savunuyor ve bütün hayatımızı o dönemin şekillendirdiğini söylüyor kabaca. Oblomov'da da aynen böyle oluyor. Rüya bölümü ise şöyle: Dediğin gibi Oblomov'un Rüyası adlı başlık aslında kitaptan bağımsız bir öykü. Çünkü Gonçarov 1847'de Oblomov'u yazmaya başlıyor, 1857'de kitabı tamamlıyor ve de 1859'da kitap halinde yayımlanıyor ama Oblomov'un Rüyası ise 1849'da kitaptan bağımsız olarak Sovremennik adlı Rus Edebi ve Politik dergisinde kitaptan bağımsız şekilde yayımlanıyor ve 10 yıl sonra kitap yayımlanınca yazar da bunu kitabın içine dahil ediyor. Oblomov'un Rüyası adlı başlığın kitaba eklenme nedeni konusunda ise yine seninle aynı düşünüyorum. Çünkü hem Oblomov'un doğduğu çevreyi bize anlatmak hem de o çevrenin Oblomov üzerindeki etkisini bize göstermek istemis yazar. Bu arada Freud'la ilgili diyeceğim bir şey daha var. Freud denince akla ilk gelen şeylerden birisi hatta birincisi rüya ve kitapta da böyle bir bölüm var. Ve o rüya da oblomov hep hareket etmek, oyun oynamak, çevreyi gözlemlemek, hayatın içine dahil olmak istiyor. Hatta rüyanın sonunda Oblomov kartopu oynamak için dışarı çıkıyor ama ailesi onu hemen buluyor ve buna engel oluyor. Freud şey diyor, rüyalar kişinin gerçekleştirmek isteyip de gerçekleştiremediği şeylerin rüya da gerçekleşmesi ve kişinin bundan haz almasıdır. Oblomov'da rüyası da buna hizmet ediyor. Zaman'dan bahsetmişken ön söz de Borowec'in çok güzel bir tespiti daha var: Misal ilk bölüm sadece Oblomov'un anlatıldığı yer ve bu bölüm yüzlerce sayfa sürüyor ama bu yüzlerce sayfa yerde anlatılan yer sadece 8,5 saatlik zaman dilimini anlatıyormuş ve kitap Oblomov'u anlattığı sürece sayfa ne kadar uzun sürerse sürsün anlatılan zaman dilimi hep kısa oluyor, tıpkı Oblomov'un gerçek hayatta hem durağan olması gibi. Aynı şekilde Ştoltz kitaba dahil olunca iş değişiyor ve ona ayrılan yer ne kadar az olursa olsun anlatılan zaman dilimi hep fazla oluyor. Saatler değil günler, haftalar, aylar hatta yıllar sürüyor. Oblomov'un yüzlerce sayfalık anlatıldığı yer sadece 8,5 saatlik dilimi olurken Ştoltz kitabın sonlarına doğru ortaya çıkıyor ve aradan 5 yıl falan geçiyor. Tıpkı Ştoltz'un hayatının durağan olmayıp hızlı olması gibi. Andrey Ştoltz'a kitapta bir yerde çok kızmıştım. Olga Oblomov'u sevdiğini söyleyince "Sen Oblomov'u sevemezsin, aşk değildir Oblomov'a duyulan şey." tarzında birşey söylüyordu ve orada çok öfkelendim ona. İncelememi çok sevmene çok sevindim😂😂 Özellikle değinmemi beklediğin yer neresiydi? Ona da değineyim 😂😂
4 next answer
hatice okurunun profil resmi
Baya kitabın detayına girmişiz😊🤦Kaleminize sağlık hocam 📚
Bay C okurunun profil resmi
Teşekkür ederim hocam. ☺️📚
Peryavşan okurunun profil resmi
Yağın ucuzlaması yöntemi neydi?
Bay C okurunun profil resmi
Şöyle bir alıntı vardı kitapta; "Aferin sana Pelageya İvanovna! (...) Peki yağ ucuzlayacağı zaman da ensesi falan mı kaşınırmış o insanın?"
2 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.