Sözcükler boğazımda düğümleniyor, bir ağıt gibi yüreğime işliyordu. Engel tanımaksızın çağıldayan bu ikiyüzlülük ırmağına karşı duyduğum mide bulantısını ve kontrolsüzce sıraladığım yalanlar silsilesini idare etmekteki yetersizlik duygusu dayanılır olmaktan çıkmıştı. Bu anlamsız gösteriyi yarıda kesmeyi gerçekten çok isterdim, ama söz konusu kepazeliği düzeltmeye çabaladıkça, içine düştüğüm durumun parçası olmaktan, artık dönüştüğüm o adamdan, şuursuzca konuşan o varlıktan sıyrılıp uzaklaşmam da o derece imkansızlaşıyor, sarf ettiğim sözcüklerden ne denli tiksinirsem tiksineyim, bu duruma bir çözüm getirmenin olanaksızlığını da o denli içimde hissediyordum.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.