Kitabı okurken aklıma yazacak o kadar çok şey geldi ki. Şimdi büyük bir kısmını unuttum. O yüzden daha okumam üzerinden saatler geçmişken yazayım dedim. Kitabı hayli bir beklettim. 43 gün beklemiş. Başladım, ilk bölümden sonra bıraktım. Tekrar başlayıp bu sefer sonuna kadar ilerledim. Bunun sebebi kitabın sıkıcı ya da ilerlememesi değil. Tersine cok akıcı, en sıkıcı olabilecek yerinde bile kendisine bağlayan bir şeyler mutlaka vardı. Tek bir satır dahi atlamadan okudum bu yüzden. Çok rahat söyleyebilirim ki, bu kitabı okumadan önceki ben ile okuduktan sonraki ben arasında büyük bir fark oluştu. Hermann Hesse sadece üç kitabını okumama rağmen en sevdiğim yazar oldu. Kalemi, akıcılığı, üslubu... Demian, Siddhartha ve Narziss ve Goldmund ile üç kitabını okudum. İlginç bir şekilde üç kitabı arasında da büyük benzerlikler vardı. Mesela Demian'de Sinclair karakteri bana Goldmund'du, Demian de Narziss'i hatırlattı durdu. İki kitaptaki Havva ve Eva, sanatla duygu ifade etme, dostluk, Siddhartha'daki gibi yolculuk ve arayış. Sanırım Hermann Hesse'nin tüm kitaplarında bu ortak özellikler var. Bir arayış içinde olan karakterler, yol, yolcu, nehir, başladığı yere geri dönen karakterler... Gelelim Narziss ve Goldmund'da . Öyle anladım ki Goldmund imgelerin, sanatın, Narziss ise düşüncenin ve felsefenin adamı. İki karakter birbirinin ne kadar zıttı ise de bir o kadar birbirinin tamamlayıcısıydı. Narziss daha çok düşünce ve us ile Tanrıyı, dünyayı anlamaya çalışıyordu. Goldmund ise daha çok ölümlü şeyler ile, sanat ile Dünyayı, amacını anlamaya çalışıyordu. Goldmund kadınlara, özgürlüğüne hayli bir düşkün adam. Günaha bata çıka, kadınlarla yata yata nefsinin peşinden koşup hayatı öğrendi. Narziss ise kendisini tamamen tanrıya adamış, onun izinden gitmiş ve bir kilisede nefsini dizginleyerek yaşamını sürdürmüştü. İki karakter de bana kalırsa birbirinin öğretmeni idi. Narziss Goldmund'un yolculuğa çıkmasındaki en büyük etkendi. Goldmund bu yolculukta kendi benlik arayışına koyulmuş, tekrar başladığı yere, Mariabronn Kilisesine dönmüştü. Burada uzun yolculuğundan sonraki değişimi ile dostu Narziss'in de bazı şeyleri sorgulamasına neden olmuş ve ikisi de bu şekilde birbirlerini sürekli tamamlamıştı. Kitap ayrıca İlk Günaha da atıfta bulunmuştu. Şehvet, cana kıymak gibi büyük günahlardan çokça bahsediliyor. Özetlemek gerekirse, Goldmund ve Narziss her ikisi de hayatın anlamını, yaradılış amacını, benliğini sorgulayan tiplerdir. Bunu çok farklı, birbirinden zıt yollarla denediler. Narziss Tanrının yolunda giderek, Goldmund ise Tanrının bütün yasaklarını çiğneyerek anlam arayışına koyulmuştu. Çeşitli yol maceralarından sonra da başladığı yere geri dönmüştü. Veba atlatmış, adam öldürmüş, zina yapmıştı Goldmund. Ancak hiçbiri onu saf doyuma ulastıramamıştı. Son olarak bir şey eklemek istiyorum Goldmund başarılı bir heykel ustası, Narziss ise bir baş rahip. Kitapta Goldmund'un özellikle sanat ile ilgili bakış açısı benim ufkumu açtı. Ona göre sanat somut bir varlığa dönüşmeden önce yaratıcısının benliğinle var oluyor, her şeyden önce bir ide halinde bulunuyor, bir sanatçının elleriyle de somut dünyada var oluyordu. Bu kısımdan sonra aslında kitabın derin bir felsefeyi barındırdığını ve hayli zor bir kitap olduğunu farkettim. Bu yüzden okumakta hayli zorlandım. Zaten 43 gün beklettim. Ama bu kadar beklemesi iyi oldu. Demek ki anca kitabı anlayacak duruma gelmişim. Keyifli, müthiş bir başucu eseri niteliğinde kitaptı. Okumalı, okutturmalı. Güzel bir inceleme olmadı. Söylemek istediklerim hep birbirine dolandı. Kelimelerimi toparlarım incelemeyi düzenlerim tekrar..

Narziss ve GoldmundHermann Hesse · Yapı Kredi Yayınları · 20221,366 okunma

·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rėa