Gönderi
Hayatın günlük koşusturmasına, stresine öyle dalmıştım ki beni çocukluğuma götürdü bu kitap. Uzun zamandır aklımda uçup giden küçükken top oynadığım mahalleme geri götürdü. Derdin tasanın olmadığı günlere götürdü. Büyüyünce anlamsız gelse de küçüklerin kendi aralarında bazı kuralları vardır. Arkadaşlar arasında bu kurallara uyulur, hayatın gerçekleri o yaşlarda bilinmediği için ütopik veya saçma ne derseniz deyin amaçlara tutunulur. İşte Pal Sokağı Çocukları'nın oyun oynadıkları, buluştukları, kısacası her şeylerleri olan arsayı savunmalarını anlatıyor bu kitap. Yazar karakterleri öyle güzel işlemiş ve seçmiş ki sadece çocukluğunu sokakta geçirenler anlayabilir bu kitabı. Kitabın sonu gerçekten çok güzeldi. Boka'nın ve Nemecsek'in dostluğu hiçkimsenin anlayamayacağı şekilde güzeldi. Boka'nın lider olmasına rağmen yumuşak bir kalbinin olması, herkes tarafından küçük görülen bazen de alay edilen Nemecsek'in hiçbir arkadaşının gösteremediği cesareti gösterip arsalarını koruması bu kitabı okuyan bizlere bir mesaj da veriyordu aslında: Kimse dışarıdan göründüğü gibi değildir. Ama kitaptan şunu da anlayabiliriz ki çocukların saf düşünceleri var, çoğunluğu böyle. Kitabın dili oldukça sade ve okuması kolay. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
·
58 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.