Bu kitabı tanımlamam istenseydi "lezzetli bir kitap" derdim. Bende yarattığı ilk his bu oldu. Ama bu kitabı "lezzetli bir kitap" yapan şey, yemekleri anlattığı için değil anlatım dili ve içeriği dolasıyla olurdu. Kitap İstanbul yemek kültürünü, yaşam biçimini, Bizans'tan Osmanlı'ya ve günümüze kadar olan bölümü çok güzel şekilde anlatmış. İstanbul'un tarihsel ve toplumsal çeşitliliği haliyle yemek kültürünü de oluşturan unsur olmuş. Rum ve Ermenilerin, Yahudilerin günlük ve özel günlere yönelik yemeklerini, geleneklerini okumak keyif vericiydi. Bunun yanında "nerde eski ramazanlar" dedirtecek ramazan sofralarını da özenerek okutuyor kitap. Yemek sadece karın doyurmak için değildir diyor kitap, bu bir yaşam kültürüdür... Kitabın bende ikinci olarak yarattığı his şu oldu : "Ölmüşüz de ağlayanımız yok!" Biz şu an öylesine yapay ve tek düze şekilde besleniyoruz ki bunu kitabı okurken daha iyi fark ettim. Her mevsim kendi lezzetini getiriyormuş ama bugün artık bunlar hayal gibi. Kitapta yazan çoğu yemeği bilmiyorum, yemedim! Örneğin bir Rum ailesinin özel bir günde sofrasında 40 çeşitten fazla "meze bulunuyor. Gerisini siz düşünün işte... Her toplumun olumlu ve olumsuz yanı vardır. Ama biz maalesef ki güzel yönlerimizi yok edip, inatla olumsuz taraflarımızı yaşatmışız. Kültürüne sahip çıkmayı bile anlamamışız ya da çok yanlış anlamışız. Sonrasında koskoca bir yemek ve yaşam kültürü de yok olmuş, bu yemekleri yapan insanlarla birlikte. Elimizde ise kupkuru ve tatsız bir hayat ve sadece karnımızı doyurmak için yediğimiz yemekler kalmış. Kitap hem geçmişin İstanbul'unu hem de yıllar içinde nasıl değiştiğini, kapanan mekanları acı bir şekilde gösteriyor. Her konuda geçmişe ait fotoğraflar kullanılmış. Bazılarına şaşırarak bakacaksanız. Çünkü yaşam bambaşka akıyormuş bir zamanlar...

İstanbul'un Tadı Tuzuİlhan Eksen · Everest Yayınları · 200810 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.