“Şimdi uzandığımda eskiye, sarı ve solgun görüyorum. Hep bir sonbahar ve ayva sarısı sanki kulağımın arkasında duruyor. Çocukken insan ne kadar üzüleceğini bilmiyor. Elde toprak kokusu, ağızda dibi emilmiş bir hanımeli, bu sanki bir zaman değil de sadece bir pozmuş gibi geçiveriyor. Ve sanki insan hangi pozu kendine yakıştırmışsa o poz hayatın duruşu diyorlar ya işte ondan oluyor. “
Sayfa 53 - iletişim
··
492 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.