✓ Yarınlara koşardım.
Üstüme bulut kapandı.
Ve içimdeki kömür de kül artık.
Tamda bu zamanda insanlar,
hep umarsız davrandı.
İçimdeki çocuk da yok artık.
✓ İçi çocuk kalmış adamlar da sevdiğinin dizinde ağlayabilir.
✓ Ne yaşattıklarını unutacağım,
Ne de yaşamaktan soğutanları.
Annem hep söylerdi bana,
Yaralar iyileşse bile iz birakırmış...
Şu sol tarafta bir yer anne,
Neden sen dokununca iyileşmiyor ?
Belkide okuduğum bu tarz kitapların içinde beğendiklerimden bir tanesi oldu bu kitap.
Sanki yazarla sohbet ediyormuşum gibi hissettim okurken her bir satır,her bir sayfada kendimden parçalar buldum.
Kesinlikle tavsiyemdir okuyun pişman olmayacaksınız
