"Sanırım her gün uyanıp bunu izlemek istiyorum," diye fısıldarken dizlerimi göğsüme çektim, ardından da çenemi yasladım. "Her gün erken kalktığıma değecektir."
Aaron'ın dünden beri üzerimde kullandığı kısık ve yumuşak ses tonunda neredeyse umut gibi bir tını vardı. Eğer umudun bir sesi varsa, eğer dillendirilmeden bir söz verilebiliyorsa, söylediği tek şey bu olurdu... "Hangi sabahı istersen, Rube. Seninle izlerim."
Sayfa 297Kitabı okudu
··
340 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.