Mutsuzluğuma mutsuzluk katan bir kitabın daha sonuna geldim. Polyanna’lara göre bir kitap değil. Çünkü yazara göre Polyanna’cı bir bakış açısı bile vasatlık göstergesi. Yazar, göz yumduğumuz, mutlu olmak için gözlerimizi kaçırdığımız, unuttuğumuz ne kadar şey varsa sivri dili ile bizlere anlatmış. Arka fonda hep rapçi çobanın “Lanet olsun bu hayat remix” çalıyor. Gerçeklerden uzak kalarak vasat olmaktansa gerçekçi bir vasat olmayı yeğlediğim için bu kitabı iyi ki okudum. Bu kitaptakileri hazmedip sıradan bir vasat gibi unuttuktan sonra diğer kitaplarına da bakacağım.
Pek ihtiyacım yok ama!
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.