"Adam bedenini soyuyor, eline bir demir alıp delicesine hareketler içinde en yüksek sesiyle "Hüseyin, Hüseyin, Hüseyin, Hüseyin!" diye bağırarak dövünüyor. Burada garip olan ve şüpheye sevk eden ise, normal hâllerinden çıktıklarını gördüğünüz ve tamamen hüznün etkisine kapılmış zannettiğiniz bu insanların taziye merasiminin bitiminden kısa bir süre sonra gülüştüklerini, tatlılar yiyip içecekler içtiklerini ve eğlendiklerini görmenizdir. Kortej geçişinin bitimiyle her şey son bulmaktadır. Daha da ilginci bu insanların çoğu dine samimiyetle bağlı kimseler bile değildir. Dolayısıyla bu insanları direkt olarak defalarca tenkit etme iznini kendime verdim. Onlara bu yaptıklarının folklorik bir davranış, kör bir taklit olduğunu söyledim."
Sayfa 88 - Küllu'l-Hulûl, s. 149
·
165 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.