Bertha Mason: (...) şimdi son derece mutlu bir konumdaydı; ne çağıyla savaşması ne de ona boyun eğmesi gerekiyordu; onun bir parçasıydı, ama yine de kendisi olarak kalmıştı.

(...) şimdi son derece mutlu bir konumdaydı; ne çağıyla savaşması ne de ona boyun eğmesi gerekiyordu; onun bir parçasıydı, ama yine de kendisi olarak kalmıştı.

Sayfa 198