Bir insanın duyduğu ya da gördüğü şeyler yaşamın iplikleridir, ve onları belleğin örekesinden dikkatle çekebilirse, onların hakkını veren inanç giyitlerini dokuyacaktır. Diğerleri gibi ben de kendi giyitimi dokudum, onun içinde ısınmaya çalışacağım ve üzerime olmamazlık etmezse mutlu olacağım.
Umut ve Belleğin bir kız çocuğu vardır ve onun adı Sanat’tır, ve insanların giyitlerini savaş sancağı olarak çatallı dallara astığı umutsuz düzlüklerden uzakta kurmuştur yurtluğunu. Ey sevgili kızı Umut ve Belleğin, biraz benimle kal.
·
419 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.