Gökyüzünde ki anılar...
Uçurumun kenarında ki ağaca salıncak kurmuş sallanıyordu. Ayaklarının altında sonu görünmeyen sisle kapanmış boşluk vardı... Sanki ölüm gelene kadar hâlâ mutluyum demek ister gibiydi. Rüzgar saçlarını savururken gözlerini kapatıp ellerini yavaşça ipten çekti... Düşmeyi beklercesine gözlerini daha da sıkarak kapattı. Ama bir türlü düşmüyordu. Neden olduğunu başta anlamasada kafasını ipin geçirildiği dala doğru kaldırdı. En başından yaşamayı isteyerek ipi boynuna değil, anılarına bağlamıştı adeta... düşmesine izin vermiyordu. Onca kötü yaşanmışlığın arasında ki ufak hayâl ve mutlu anıları onu hayata bağlıyordu.
Semanur Yavuz
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.