Bence-" dedi, yüzünde şüpheyle. "o gülme sahnesini çıkarmalısınız."
İlgiyle ona baktım, kızıl saçları düşünceli yüzünü perdeliyordu. Tutamların arasında yine aynı renkteki kirpiklerinin kırpıştığını gördüm.
"Ne sebeple?" dedim, sebebini GERÇEKTEN merak ediyordum.
"Çünkü-" dedi bu kez bana bakarak. Yüzünde yabancı bir ifade vardı. Sanki az evvel sevişen kadın o değilmiş gibi...
"insan öyle bir canlıdır ki dev yıkımları gizler bu gülüşlerle. Gülüşler acıları gizleyen maskeler gibidir. Birinin gülerken içinden neler geçtiğini yalnızca tanrı bilir."
"Mutluluktan gülemez mi bir insan?" diye sordum. Çizdiğim resme bakarak gülümseyen kadınları izliyordum.
"Bir insan mutluysa tüm vücudu eşlik eder ona." dedi, gözleri buğulanmıştı. Parmağını kadınlardan birinin yüzüne koydu. "Yalnız dudaklar değil."
~ h. şahin