"Bu kitaptaki tüm hikâyeler gerçektir. Kişilerin mahremiyetine saygıdan dolayı şahıs ve yer isimleri değiştirilmiştir" diye başlayan bir kitap Kelebeğin Ömrü... "Özel bir eğitim gördükten sonra, staj gördüğü hastanenin palyatif bakımında, ayrıca hastane ortamından uzak, evlerinde refakat edilmeyi tercih eden ölümcül hastalara bu son yolculuklarında" hizmet veren yüce gönüllü yazarımız Sevda Akyol Baştımar "yaşanmışlıklarını" biz okuyucuyla buluşturuyor... Bölümlerdeki yürek burkan hikâyeler, Mevlana'dan birer sözle başlıyor... Düşündüren sözler her biri... Ölümcül hastaların son günlerinde yazarımızla paylaştığı anlar zaman zaman dudaklarda tebessüm oluştursa da, çoğunlukla boğazda yumru oluşturan cinsten... Acıyı, sızıyı, yarayı, sevinci, gözyaşını ta derinden hissettiren nitelikte... Savaş mağduru, kanser hastası, sevdiği insanlara hasret Karmen'in, Nebile'nin, Gitta'nın, Kerem'in ve nicelerinin öyküsü... Baştımar, hikâyelerin bittiği her bölüm sonunu, hikâye sahibini saygı ve özlemle anmış büyük bir nezaketle... Hayat dersi verircesine... Son demlerindeki hastalarla dost olabilmeyi becerebilmiş; onlarla kâh gülmüş kâh ağlamış, çay içip oyunlar oynamış; dans edip kahkalar atmış; eldivenlerini çıkarıp yaşlı ve yorgun bedenleri anne şefkatiyle yıkamış; saçlarını tarayıp başını okşamış; dertlerini dinleyip gözyaşlarının çığlıklarını yüreğine akıtmış; din, dil, ırk ayrımı yapmaksızın her hastaya dokunan, vefaya adanmış tavrıyla bende sonsuz saygı uyandıran genç yazarımıza, parayla pulla karşılaştırılamayacak değerde bir görev ifa ettiğinden dolayı, sonsuz sevgilerimi gönderiyorum. Gönül gözümüzü açan Kelebeğin Ömrü, Mevlana'nın dediği gibi, "gözün değil, gönlün gördüğü yürek"lerin çoğalmasına vesile olsun...

Kelebeğin ÖmrüSevda Akyol Baştımar · Yeni Anadolu · 04 okunma

·

416 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semra Ok