Kur'an Daha İlk Ayetlerinde Diğer Kitaplardan Farklılığını Açıklar
Kur'an'ın insanın temel doğasına ilişkin tasvirinde, Kur’an hikâyesi ile onun Tevrat ve İncil'deki karşılığı arasindaki en önemli farkı buluruz. İslam'da insanın “kayması” bir günah değil, bir sürçme olarak kalır. Kur'an'ın izahi, insanın düşüşünden çok İblis'in düşüşüne odaklanır. Adem'in kayması cennetten kovulmasına yol açar, ancak Âdem ebediyen lanetlenmiş olarak kalmaz; O, Allah tarafından affedilmiştir ve şimdi yeryüzünde yaşamalı ve doğru yolu izlemeye çalışmalıdır. Açılış ayetlerine dayanarak, Allah Âdem'in yeryüzündeki temsilciliği konusunda meleklerle konuştuğu zaman Âdem ve eşinin günahtan önce bile yeryüzüne gideceklerinin açık olduğu savunulabilir. "Kayma”, insanın belirli bir bakıcı rolünü üstlendiği doğa dünyasıyla bütünleşmesine yol açar. Allah, peygamberler ve vahiyler gönderdiği için merhametlidir. Sadece peygamberlik ve vahiy yoluyla tanımlanan doğru yolu izleyerek kurtuluş umudu vardır. Hristiyan doktrininde, Âdem'in düşmesi şeklindeki ilk günahı, bir bütün olarak insanlığı lekeler. Bu o kadar büyük bir günahtır ki, insanlar ancak bizzat Mesih'in gelişi ve ölümü aracılığıyla kurtarılabilir. Hristiyan teolojisinin merkezinde Mesih aracılığıyla kurtuluş yer alırken, İslam'da kurtuluş retoriği asla teolojik tartışmanın ana odağı değildir. Kur'an ve Allah'ın rahmeti, insanlığı lanetten kurtarmanın yanı sıra başarıya ve refaha giden yolu gösterir. İnsanlar, “ilk günah" gibi ontolojik bir eksiklikten muzdarip değildir. İnsanlar, doğru ve yanlış arasında ayrım yapmalarına olanak sağlayan “sağlam bir doğa” ile, fitratla \kutsanmıştır; kurtuluş bizim içimizdedir.
··
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.