Anna Karenina'yı yazmak için odasına kapanan Tolstoy yardımcısına, " Her ne olursa olsun odama girme. Getirdiğin yemekleri kapının önüne bırakabilirsin, çok acil bir şey olursa da kapıyı tıklarsın. " der. Bu söz üzerine yardımcısı yemekleri kapının önüne bırakmaya başlar. Bir gün yardımcısı, hep yaptığı gibi öğle yemeğini bırakmak için odanın kapısına gittiğinde Tolstoy'un kahvaltıyı almadığını görür. Endişelense de öğle yemeğini bırakır ve oradan ayrılır. Akşam yemeğini götürdüğünde ise öğle yemeğininde alınmadığını görür, kapıyı tıklar ancak bir yanıt alamaz. Ne olursa olsun içeri girmemesi gerektiğini düşündüğü için Tolstoy'un bir akrabasını çağırır ve ondan odaya girmesini ister. İçeri giren genç adam yerde cenin pozisyonunda ağlayarak yatan Tolstoy'a ne olduğunu sorar ve " Anna Karenina öldü. " yanıtını alır. Belki de defalarca düşündüğüm şeyin cevabıdır bu anekdot. Nasıl oluyorda Tolstoy'un eserlerindeki karakterler sanki gerçekten yaşamış gibiler? Düşüncemin cevabı şu ki; her ne kadar kurgu olsa da bu eserler, Nazım Hikmet'in de deyimiyle " çocuk kalpli dev " Tolstoy'un kalbinde ve beyninde bu karakterler yaşamışlar.

Anna KareninaLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Yayınları · 201939,9bin okunma

·

567 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sibel Karatan