Gönderi
BG İNCELEME
"Sen orda yalnız kalma diye burada konuşup duruyorum." diyor ya Erbaş hani, tam olarak böyle bir kitap.
Eşi Hatice Hanım'ın ölümü üzerine ona olan sevgisini, yokluğunun verdiği acıyı, en derinlerinde sakladığı hasretini tüm sayfaların her bir satırında okuyucuya hissettirdiği bir kitap.
Kendi seslenişiyle Ömür Hanım öldükten sonra, yalnızlığının son bulacağı günü onu hala çok severek beklemekte şair. Gün saymakta kavuşmaya ve şöyle anlatmakta eşinin bir ölmesine kendisinin her gün öldüğünü:
"Yastığını koklaya koklaya öğrendim
İnsan bir kere ölmüyormuş meğer."
Sevda üzerine sadakat üzerine ne hoş ne nahif bir örneksin ey şair! Hayranım sevgiyi ilmek ilmek işleyişine.
Okuyalım büyük bir içtenlik ve samimiyetle.
Ve önerelim gönül rahatlığıyla.
#şükrüerbaş #yaşıyoruzsessizce #bgkütüphanesi
·
55 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.