Kendini tanımak, geliştirmek, kendine değer katmak üzerine...
Psikolojik, fizyolojik, politik,kültürel, sosyal ve içsel konularda kendimi geliştirdikçe, yeni bilgiler edindikçe, anlatılamaz biçimde mutlu olduğumu ve tarifsiz surette tatmin duygusu edindiğimi fark ettim. Zamanın tanrı olduğunu biliyordum ama artık bu görüşümü putlaştırdım. Konuyu şuraya bağlayacağım: Eğer hayat imkan verirse; hayatımın belli dönemlerinde gereksiz yere zamanımı çalan, kişisel gelişimime engel olan bütün eski sevgililerimin, dostlarımın, arkadaşlarımın ayrı ayrı karşısına çıkıp, hepsine ayrı ayrı lanetler yağdıracağım!
İnsanın insana yapacağı en büyük kötülük; birinin diğerini, isteyerek yahut istemeyerek kendisi gibi tembelleştirmesi, gelişim sürecine mani olması ve cahil bırakmasıdır!
İyi ki erken farkına vardım, iyi ki!
·
417 görüntüleme
"Eğer hayat imkân verirse" ile başlayan kısımdan sonrasını ben yazmış gibi hissettim. Tek fark buna yıllar önce başlamış olmam, tebrikler süper karar.
İtiraf etmek gerekirse; bende yıllar öncesinde bu desturla hareket edip uygulamaya geçmiştim, yani bu fikrim yıllardır var ve buna göre davranıyordum ama enteresan olan şu: Bunu kendime itiraf etmekte zorlanıyordum. İnsanlara dair bu tarz bir saptamanın beni ancak asosyal, mutsuz, yalnız hissettireceğini ve şahsıma yönelik sağlıklı bir dönüşü olmayacağını düşünüyordum. Fakat yazıya döküp itiraf edince şunu fark ettim: Meğer mutluluk, huzur buymuş.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.