“Menzellezî yeşfeu indehû illâ biiznih...” - “O’nun izni olmadan şefaat edecek olan kimdir?” buyurmaktadır. Günde 5 vakit kıldığımız namazın ardından okuduğumuz Kur'an'ın bu en kıymetli ayeti de, ahirette şefaatin var olduğuna bir delildir. Çünkü bir şeyin izne bağlanmış olması, izin verilmesi halinde o şeyin mümkün olduğunu gösterir. Bunu bir temsille yakınlaştırayım: Hafta arası tüm işçiler çalışır. Ancak patronun izin vermesi halinde birkaç işçi tatile çıkabilir. Bu izin, o iş yerinde tatile çıkmanın var olduğunun bir delilidir. Şefaati inkar eden mezhepsizler, bundan böyle Âyet'el Kürsî okumayı da bıraksınlar! Hükmüne inanmadıkları bir ayeti neden okuyorlar ki? “Göklerde nice melek vardır ki, Allah, dilediği ve razı olduğu kimseler için izin vermedikçe onların şefaati hiçbir işe yaramaz.” ayetinde ise Rabbimiz, meleklerinin dahi izin verdiği kimselere şefaatçi olacağını haber veriyor. (Necm 26) Bir delil de Yusuf suresinden verelim; "(Oğulları) dediler ki: Ey babamız! (Allah'tan) bizim günahlarımızın affını dile! Çünkü biz gerçekten günahkârlar idik." "(Yakub:) Sizin için Rabbimden af dileyeceğim. Çünkü O çok bağışlayan, pek esirgeyendir, dedi." (Yusuf 97-98) Soru 1: Yakub aleyhisselam’ın oğulları Allah'tan af dileyemiyorlar mı ki, babalarından, Allah ile aralarında şefaatçi olmasını istiyorlar? Soru 2: Bu aracılık, yani şefaat imkansız olsa, Allah'ın Peygamberi oğullarını kandırıpta, 'Sizin için Rabbimden af dileyeceğim' der mi hiç!?
Sayfa 218Kitabı okuyor
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.