”Bak şu semaya, ne görüyorsun, mailiklerden mürekkep bir derya…. Gözlerinle onun içine girmeye çalış; o mailikleri yırtmak için uğraş, ne görüyorsun? Mai..Daima Mai... Değil mi? Sonra bak ayağımızın altındaki toprağa, ne buluyorsun? Donmuş, simsiyah bir renk... Of! O siyah tabakaları parçalayarak içeriye bak; in, in, in, ne kadar inebilmek mümkünse o kadar in; ne buluyorsun? O siyahlıklar içinde ne buluyorsun? Siyah... Daima siyah değil mi? " Yazar aslında mai derken hayallerden, siyah derken ise hayal kırıklıklarından bahsediyordu oysaki. . . . Modern Türk Edebiyatının klasikleri arasında yer alan bir eserle geldim. Geldim gelmesine de ömrümü yedi yeminle. Niye mi; 1. Yayınevinin, metinlerde geçen, açıklanması gereken sözcükleri , parantez içlerine yerleştirerek, okuyucuyu aydınlatması amaçlanmış. Gel gör ki ben adapte olana kadar kitabın yarısına geldim. Kitaba alıştım alışmasına da, ben kafayı sıyırdıktan sonra. 2.Nedenim de Ahmet Cemal’in bahtsızlığı ve yaşadıkları çok üzdü beni. Çok yıprandım çokk, hiç dokunmayın bana, resmen kitabı bitirene kadar. Haa bu arada bunları yazdım da beğenmedim sanmayın aksine çok sevdim. . . .

Mai ve SiyahHalid Ziya Uşaklıgil · Özgür Yayınları · 201827bin okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leyli_devran