Lise sıralarındayken,"sadece bitirmek için"okuduğum bu muhteşem eseri,şimdi ise bir gûnde bitirip,ûzerine gûnlerce dûşûnecegim iki karakter ile tanıştım.Ne maria'ya nede Naif efendiye acıyor yada ûzûlûyorum,çûnkû maria kendisine acınmasını istemiyordu.Ya birbirlerini hiç bulmamış olsaydılar,
Ya o 4-5 aylık zamanı birlikte geçirmeseydi.
Bir insana gerçekten değer verildiğinde,hayatın anlam kazandığını gõrebiliyoruz.sevgisiz bir yaşam õnce kurmakta olabilecegimiz hayalleri daha sonrada bizleri õldürûr.
