Başkalarında almadım, tatmadım ben aşkın tadını,
Öğrendim senden sonra, aşkın yasını;
Bitmek bilmeyen dert dağlarını.
Kalemim bile öğrendi sensizlik duygularını.
Kalemimin mürekkebi; gözyaşlarım oldu,
Kıtalarımdaki dizeler sensiz geçen zamanlarımın yüz ifadesi;
Şiirlerimdeki her bir duygu kalbimin iç sesi,
Sensizken kalbim hüzün, gözlerim yaşla doldu...
Bir kalp düşün;
O geldiğinde mutlu, gittiğinde mutsuz...
O gittiğinde öyle olacak ki düşüşün;
Her zerren onu arayacak ama sen; onsuz...
Bir yerde; aç bir kurs,
Milleti topla; ver bir konferans
Haykır, yalvar, bağır; son ses,
Aşkının yasını anlat; tarif et, sonrada sus!
SUS! Çünkü o geri dönmeyecek,
Seni tekrar tekrar kalbine sokmayacak,
Seni (...) eskisi gibi; hiç bir şey olmamış gibi sevmeyecek,
Seni tek hatanla kalbinden sildiği gibi tek şiirinle kalbine yazmayacak...
-ASA Bey-