YA
Aramak , kanadı her gün kırılan
bir sevda kuşuymuş ülkende senin...
Yolcular kaybolmuş topraklarında
Ufukta gördüğüm bu son ülkenin...
Dokununca göğün kirpiklerine
Yüzünde titreyen bir ay mı buldum?
Seni arıyorum diye vardığım
Şehirden atıldım, köyden kovuldum...
Nevada mı yoksa bazen ellerin,
Bazen palandöken, güz ve ayrılık?
Hangi coğrafyadan almışsın bilmem?
Ruhun bir ırmaktır berrak ve ılık...
Neden bir yalnızlık bulutu gibi
Gözlerinin yorgun semalarından
Duman duman çöküyorsun içime?
Ben mi bu gündenim, sen mi yarından?..
Bırak saçlarını baharım olsun,
Görmesinler kalbimin solduğunu...
Unutayım çölün karanlığında
Bozkırların mehtâbım olduğunu...
Öyle yalnızım ki gün ortasında
Gitmeden bıraksan bana gölgeni...
Belki de kokunu getirir bir gün
Gölgene sarılıp yaşamak seni...
Nurullah Genç
·
143 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.