Âşıklar Delidir ya da Yazı Tura
Ayfer Tunç'tan; Dünya Ağrısı, Kapak Kızı, Yeşil Peri Gecesi, Osman, Mağara Arkadaşları, Aziz Bey Hadisesi, Evvelotel-Saklı, Ömür Diyorlar Buna, Bir Mâniniz Yoksa Annemler Size Gelecek, Kırmızı Azap, Suzan Defter ve Memleket Hikâyeleri’nden sonra okuduğum 13. kitap...
Âşıklar Delidir ya da Yazı Tura; Umut’un anlatıcı olduğu Yazı, Sanem’in anlatıcı olduğu Tura ve her ikisinin de anlatıcı olduğu Her Şey Çok Çabuk Kayboluyor adlı üç bölümden ve 447 sayfadan oluşuyor. Yazı bölümü 1-23 arasındaki tek sayıları, tura bölümü ise 2-24 arasındaki çift sayıları içeriyor.
Umut’un anlatıcı olduğu sayfalarda olaylar yüzeysel anlatılırken Sanem’in anlatıcı olduğu bölümlerde olaylar bütün detaylarıyla veriliyor.
Ayfer Tunç; bir tarafta annesi bir gen hastalığı yüzünden ölen ve o geni annesinden genetik miras yoluyla alan Umut’un; diğer taraftan ise ailedeki herkes tarafından özellikle de annesi ve ablası tarafından sömürülen Sanem’in acı dolu hikâyesini bütün çıplaklığıyla gözler önüne seriyor.
Umut, abisi tarafından tedavi için -doktor arkadaşı Stefan’ın yanına- Amerika’ya gönderiliyor. Bu sırada bir restoranda Sanem ile tanışıyor. Aralarındaki iletişim aşk ile arkadaşlık arasında gidip geliyor. Ne tedavi süreci ne de Sanem’le olan iletişimi Umut’u Amerika’da tutmaya yetiyor.
Bir aşamadan sonra tedaviyi bırakarak İstanbul’a dönen Umut, Sanem aramadan az önce bileklerini kesiyor ve onunla konuşurken hayata gözlerini yumuyor.
Ayfer Tunç’un bugüne kadar okuduğum en iyi romanı diyebilirim. Yazar, sadece iyi bir yazar değil aynı zamanda iyi bir araştırmacı. İnşaatta kum nasıl elenir, harç nasıl karılır bir bir anlatmış. Sanki harçlı bardaktan çay içermiş gibi...
Kitapta altını çizdiğim bazı ifadeler;
“Galiba aşkın bende bir karşılığı yok” (s. 27).
“Aşk ne kadar şiddetliyse o kadar uzun bir gelecek hayali kurarsın” (s. 82).
“Çünkü âşıklar delidir ve deliler acı çeker” (s. 202).
“Kelimelerin iyi geldiği, yarım kalmış insanlarız biz” (s. 301).
“Saçlar ayrılığa dayanamaz” (s. 381).
“Arada geçmişi, geleceği, her şeyi içine alacak kadar büyük bir aşk olmadıkça ilişkiler yara bandı olmaktan öteye gitmiyor” (s. 386).
Okuyun, asla pişman olmazsınız.
