Kitabı okumadan önce aslında hepimiz birer Piyotr İvanoviç’iz. Ölümün var olduğunun farkında, ama bize asla uğramayacağını düşünecek kadar burnu havadayız. Dertlerimiz; işlerimizden, okullarımızdan, alacağımız notlardan veya çıkar ilişkileri üzerine kurulu, iki yüzlü ilişkilerden ibaret. Ama bu dertlerimizin ne kadar sanal ve boş olduğunu öleceğimiz ana kadar asla anlayamayacağız. Tıpkı İvan İlyiç gibi. İvan İlyiç Golovin hayatını, toplumun uygun bulacağı ve öveceği bir şekilde harcar. Çok başarılı bir işi, dışardan güzel sayılabilen bir evliliği ve hiç de az olmayan bir maaşı vardır. Hayatı boyunca kendine takılınacak dertler bulur. Daha çok maaş, daha güzel mobilyalar, yeri değiştirilmesi gereken perdeler, çıkan kornişler… Hayatı küçük iniş çıkışlar haricinde kendince çok güzel sürer gider, hastalanana kadar. Amansız bir hastalığa yakalanan İvan İlyiç, ölümü, ölümün amacını, bunun neden onun başına geldiğini ve hayatını sorgular. Hayatını doğru harcayıp harcamadığını. Ve kitabı okurken siz de aynı şeyi yapmaya başlarsınız. Gerçekten yaşamak istediğimiz hayat bu mu? Basit, saçma ve bizi rahatsız eden ilişkilere katlanmaya değer mi? Gerçekten okuldan alacağım not o kadar da önemli? Gerçekten istediğim mesleği mi yapıyorum? Ya hayatımı yanlış yaşıyorsam? Tolstoy, İvan İlyiç’in hayatını ve ölümünü anlatırken bize, ölüm döşeğine gelmeden önce düşünmemiz gereken soruları sordurtur. Bu acıklı ve herkesin başına gelebilecek hikayeyi bir ders niyetine sunar bana göre. Kısa ve öz bir hikaye, herkesin okumasını tavsiye ederim.

İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Karbon Kitaplar · 201845.7k okunma

·

49 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ela yum