Gönderi
İlk defa Ali Ayçil okudum. Daha kitabı alırken çok seveceğimi biliyordum. Adı ve kapak tasarımı da bir kitabı alırken belirleyici etkenlerden oluyor kimi zaman. Sur Kenti Hikâyeleri, bu etkenlerin de dahil olduğu bir kitaptı benim için.
Kitaplarda ön söz kısmını es geçiyorsanız eğer, bu kitap için aynı yolu izlememenizi öneririm. Etkileyici ve özgün bir kısımdı çünkü. Sona doğru tüm hikâyelerin aynı kavşakta toplandığı; sihirbazından sarrafına, nakkaşından seyyahına, seyisinden dilberine birçok farklı karakterin bir arada olduğu; şark hikâyeciliğini anımsatan ve türü sevdirmeden okuyanının yakasını bırakmayan nefis bir kitaptı. Daha çok beğendiğim şey ise yazarın şiirsel, duygusal fakat bir o kadar da akıcı dili. Benzetmeler, betimlemeler, tasvirler çok özgün ve yoğun ama bu asla yorucu bir hâl almıyor. Dozu çok iyi ayarlanmış, her şey tadında. Yazar kenara çekilip de sözü Dilber Makbule'ye bıraktığında perdeler yavaş yavaş aralanıyor. Her karakterin hikâyesi Dilber Makbule'nin diliyle yeniden anlatılıyor. Özellikle bu kısım çok güzeldi. Karakterimiz yazara da sataşıyor.:) Ayçil gerçekten hikâyecilikte yeni ve özgün bir tavır sergilemiş. Çok sevdim ve çok çok tavsiye ederim.
Kitap bittiğinde ise akıllarda tek soru:
"Sahi Dilber Makbule, kimdi senin o sır gibi sakladığın ciğerpâren?"
.
#yineharikabirkitapkoydumkalbiminraflarına
#surkentihikayeleri #aliayçil #dergahyayınları
·
196 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.