Yine bir hüsran yine çok fazla beklentiden sonra hayal kırıklığı demek istemiyorum ama yine öyle oldu maalesef. Ne kadar heyecanlıydım bu kitap için. Hem yazardan okuyacağım ilk kitap olacağı için hem de hakkında güzel yorumlar okuduğum için. Ama sadece bu kitaba dayanarak yazarın diğer kitaplarını okumamazlık yapmayacağım. Konusuna geçmeden önce en beğendiğim yerlerden bahsetmek istiyorum. Öncelikle dili çok güzeldi. Sizi asla sıkmayan ve okudukça okutan bir kitap. Zaten bu yüzden kitabı bitirebildim, dili bu kadar güzel olmasa belki yarım bırakırdım. Bir diğer sevdiğim olay ise Ruth karakterinin kitabın sonunda yaptığı şey. (Yani doğru anladıysam tabi.) Ruth küçük yaşta annesi ve babasını kaybettiği için ona amcası ve yengesi bakıyor. Okulda çok dikkat çeken biri. Yani şu şekilde sınıfta herkesin ağzına baktığı, ortama neşe getiren, söyledikleri ve yaptıklarıyla herkesin dikkatini çeken tipler olur ya, işte Ruth’da tam öyle bir öğrenci. Zaten bu sayede öğretmeni Erik’in de dikkatini çekiyor. Erik karakterini hiç sevemedim. Karısına ve oğluna çok iyi davrandığı kesin ama Ruth ile aralarında olan ilişkiyi bir türlü çözemedim ve açıkçası hoşuma da gitmedi. Öğretmen öğrenci ilişkisi değil, baba kız olmaya çalışıyorlar ama o da olmuyor. Aşk mı takıntı mı anlayayım derken zaten kitap bitiyor. Erik, Ruth’un eğitimini üstelenerek onu himayesi altına alıp eve getiriyor. Böylece başımızda Erik varken birde oğlu Jonas, Ruth’a takıntılı olanlar kervanına katılıyor. Ruth,Erik ve Jonas üçlüsünü okumak nedense beni çok güldürdü. Sanki baba-oğul farkında olmadan bir yarış içinde gibiler. Ve şunu söylemeden geçemeyeceğim aşırı dramatik. Her sahne her olay en ufak bir yağmur damlası bile herkesi dramaya sürüklüyor. Herkes hemen hastalanıyor, birbirini takip eden diyalogları okuyup duruyorsunuz. Tüm bunların yanında benim zavallı Clara-Bel’im ise hasta yatağında olup bitene üzülüyor, Ruth için endişeleniyor. En sevdiğim karakter o oldu galiba. Kendisi Erik’in eşi ve olan bitenin farkında ama hasta yatağından kalkamadığı için onun hakkında çok fazla şey de okuyamıyoruz. Ruth ile olan ilişkisi bence Erik ve Jonas’a göre çok daha güzeldi. Sonuna gelecek olursam en beğendiğim kısım oldu. Ruth’un sonunda kendine gelip bir işe nokta koymasına sevindim. Yazılan mektuplar tatlıydı, fazlası değil. Dili çok akıcı ama hikaye olarak bende bir duygu uyandırmadığı için pek sevemedim. Çok fazla beklentiyle başladım belki de ondandır.

RuthLou Andreas-Salomé · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20183,159 okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.