Sonsuzların her birini anlatıyor bu cilt. Ana serinin tamamlanmasının ardından yazılmış bir cilt. Yani olmasa da yokluğunu aramazdık. Neil Gaiman’ın yazmak için yazdığını düşünmüyorum. Yazmasının sebebi seriye olan özlemi bence. Sevgisi neyse ki saçmalamasına sebep olmamış. Ortalama bir cilt oldu benim için. Okurlar genel olarak aynı şeyleri yazmış: Hezeyan’ın ve Keder’in hikayesindeki başarıları. Sonsuzlar, insan doğasının müthiş bir tasviri. Ben biraz da Arzu’yu konuşmak istiyorum. Bazı Sandman okurları Arzu’yu sevmez. Kötü kardeştir o. İnsanın kardeşine yaptığı hainlik, en büyük kötülüklerden biridir. Yani sevilmemesi konusunda tartışmaya gerek yok. Fakat Arzu, insanlığın en müthiş tasviridir. Sandman serisinde insan doğasını yansıtan en başarılı karakterdir zannımca. Zaten Arzu’nun kendisinden beklenen de o olmalı. Arzu ne iyidir ne kötü; kendi doğasına kulak verir. Ben dine inanmam. Lakin bir şeyi şeytan olarak adlandıracak olsaydım, arzularımız olurdu. Şeytan, arzularımızın sesidir. Açıkçası ben iyi bir insan olduğuma inanmıyorum. Kötü müyüm bilmiyorum. Sadece insanım ben. İkiyüzlü değilim. Kötülük yapmışsam, kötülük yaptığımı söylerim. Ve özellikle yaptığım kötülükleri söylerim. Çünkü bundan zevk alırım. Zevk alırım. Herkes iyi yönleriyle öne çıkıyor, kimsenin kötü yönlerini göstermeye cesareti yok. Kötülükten zevk almıyorum, kötülüğümü söyleyebilmemden gurur duyuyorum. Bu yüzden Arzu, bu ciltte kendime en yakın hissettiğim karakter oldu. Genel olarak Ölüm favori karakterim olsa da, Arzu’yu bir şekilde yakın görürdüm kendime. Cilt hakkında genel bir yorumda bulunmak gerek. Ebediler, insanüstü varlıklar, birçok insandan daha insani olduğunu hissettirdiler. Neil Gaiman’ın kalemindeki deneysellik de asla gözümden kaçmamıştır. Hikayeye göre şekil alan bir edebi dili var. Romanlarında bunu göremedim ama Sandman serisinde bu yönünü kullanmayı seviyor. Romanlarında yapmıyor fakat Sandman serisinde yazım olarak bazen fazlaca romantizme kaçtığı oluyor. Ben genelde agresif bir dil kullanmayı sevdiğim için, romantizme kaçan yazım tarzlarını pek sevmem. Bayıcı, süslü ve fazlası da komik oluyor. Bu ciltte de gerek görsel, gerek dil olarak yoğun bir sanatsal uğraş verilmiş. Baydığı oldu mu, oldu. Fakat sevdim. Seri ele alındığında insanlar hep Neil Gaiman’ın deneysel yönünü atlıyor. Yeniliğe daima açık ve denemekten kaçmayan bir yazar. Bu denemelerini de hep Sandman üzerinde yapmasa, belki romanlarını da seveceğim. Tamam. Bitti. Dağılabiliriz.

Sandman 11Neil Gaiman · İthaki Yayınları · 2021183 okunma

·

215 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

K