‘Bir kişi köprüyü geçmek üzere, yani, öteki kişiye yakınlaşıyor, o anda karşıdaki kişi, o kişinin zaten yapmayı düşündüğü şeyi yapmaya davet ediyor. O zaman birinci adam adım atamıyor; çünkü artık yapacağı şey, diğerine boyun eğmek gibi geliyor, belli ki yakınlaşma yolunu engelleyen şey, güç.’
‘Şimdi anlıyorum. Bu demektir ki Herr Müller olumlu duyguları ifade etmeyi, güce boyun eğmek olarak yorumluyor. Sıra dışı bir anlayış: Ona yakınlaşmak böylece imkansızlaşıyor. Kitabın buralarında bir yerlerde, gizli yönlerimizi görenlere ve güzel duygular içerisindeyken bizi yakalayanlara karşı nefret beslediğimizi söylüyor. Ona göre, o anda bize gereken duygudaşlık değil, kendi duygularımıza hükmedecek gücü tekrar kazanmamızdır.’
Sayfa 126Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.