Cengiz Aytmatov'un okuduğum ikinci kitabı Beyaz Gemi. Yazarın kitapları benim için iz bırakan eserlerden oluyor.
Kitap, küçük bir çocuğun psikilojik duygularıyla beraber annesi ve babası tarafından terk edilmesini ve dedesinin sevgisiyle büyümesini anlatıyor. Çocuk diyoruz çünkü ismi bile yok. Kitabı okuduğum sürece çocuğun ismini merak ederek, belki bir adı vardır diyerek okudum. Kısa ve etkileyici bir roman niteliği taşıyor.
Olayların akışına ve bazı karakterlere ne kadar sinir olarak okusam da kitapta en sevdiğim bölümlerden birisi de masal ve efsanelerden alıntılar yapılması ve bu alıntıların gerçekliğe dönüştürülmesi oldu. Yazarın düşüncesine ben de katılıyorum. Ona göre; çocukluk gelecekteki insan karakterinin tohumdur.
-