İyi Toplum YokturŞuna inanıyorum ki bir yazarın tüm fikirlerini benimsemek zorunda değiliz. Her düşüncesine katılmak zorunda da değiliz. Okuduğumuz her kitaptan ruhumuza dokunan, bizi iyileştirecek yönleri keşfedebilirsek yeterince faydalanmış olabileceğimizi düşünüyorum.
Nihan Kaya’nın bu kitabıyla ilgili sonsuz eleştiri yapılmış. Haklı olunan noktalar var tabiki, bazı eleştirilere katılıyorum. Çok fazla alıntı yapılmış; alıntıların içeriği tabiki anlamlı ve konuyla ilgili ancak bir yerden sonra beni rahatsız etti diyebilirim. Ben Nihan Kaya’yı okumak istiyorum çünkü.
Yer yer kendi kitaplarının tanıtımını yaptığını farkettim. Buna gerek olmadığını düşünüyorum. Sıkı bir takipçi sevdiği yazarın tüm kitaplarını en kısa sürede temin eder zaten. Bunun yanında feminist görüşlerini yoğun bir şekilde hissediyoruz. Hak verdiğim yerler gerçekten çok fazlaydı. Ancak bana fazla gelen detaylar da mevcuttu. Kadının birçok toplumda değişmesi zor olan bir düzen ve kültür karşısında yaşadığının farkındayım. Sorgulama fırsatı bulmadan kendimizi bu düzenin bir parçası olarak görüyor ve sessizce boyun eğiyoruz. Ancak Türk kızları için saray hizmetçisi benzetmesini hoş karşılamıyorum. Gelinin, eşinin ailesi tarafından bir nesne olarak görüldüğü konusuna da katılmıyorum. Kadından ev işi bekleme konusundaki eleştirilerine hak veriyor ancak bu beklentiyi hiçbir zaman dayak, tecavüz, cinayet, şiddet kapsamında değerlendirmiyorum. Bu benzetmelerin ağır olduğunu düşünüyorum. Türk kültüründe, örf adetlerimizde yemek kıymetlidir. Sofrada birliktelik önemlidir. Ancak yemeği bir ayin, tapınak olarak, kadını da hizmetçi olarak görmek de kırıcı tabirlerdi. Sevgili Nihan Kaya bir avuç fındıkla, haşlanmış patatesle doyabilir ancak bu benim için ve yemeyi seven toplumumuz için çok mümkün değil. :)
Nihan Kaya’nın bu konuda çok içli olduğunu hissettim. Ev işlerinin bitmemesi, günlük üç öğün yemek hazırlığı ve bu konuda evin kadınının yalnız olduğu konusundaki fikirlerine sonuna kadar katılıyorum. Bu yoğun sürecin kadının hayatından aldığı enerjiye, zamana da acıyorum. Aynı zamanda ev işlerinin, yemek yapmanın, bebeğe bakmanın sadece kadının görevi olduğuna dair bu inanışa ben de karşıyım. Evdeki erkek çocuğunun yaptığı işin büyütüldüğü ancak bu işin evin genç kızının görevi olduğu anlayışı da çok kırıcı. Nihan Kaya bu konularda toplumumuzun sessiz kabullenişini yine toplumumuzun kadınlarını düşünerek eleştiriyor. Önceliklerimiz konusunda bize ışık tutmaya çalışıyor. Temizlikten, yemek yapmaktan, koltuk takımlarını değiştirmekten ve misafirlerine kusursuz bir sofra hazırlamaktan öte insanın değerli bir şey ortaya koymasını istiyor. Ya da her kadının kendini bulmasını istiyor. Ancak bu her kadın için mümkün değil. Bu hayatı tercih edebilmek, istemek, böyle yaşamaktan keyif almak gerekir. Bir kadın evinde ocağında ailesine yemek pişirirken, evini temizliyorken, bebeğiyle ilgileniyorken mutluysa ve bu hayattan keyif alıyorsa kendini bu şekilde buluyordur. Başka bir kadın kitaplığını seyre daldığında mutludur. Bir eser ortaya koyduğunda, bir kitabı alıp kokladığında tüm sıkıntıları bitebilir. Kimisi hayata bir kere geldim kitap okumakla vaktimi öldüremem, hem tüm kitapları okumaya ömrüm yetmez diyebilir.
Tüm kadınlar kitap okuyabilse, kitap yazabilse tabiki daha güzel olabilirdi; ama bunun mümkün olmadığını biliyoruz. Herkes aynı eğitim seviyesinde değil, aynı şartlarda yetişmiş değil. Yanlış bilmiyorsam Einstein'ın ifadesiydi: “Ama siz kalkıp bir balığı, ağaca tırmanma yeteneğine göre yargılarsanız, tüm hayatını aptal olduğuna inanarak geçirir.” Değişimi hepimiz isteriz ancak şartlar aynı olduğunda. Öyle bile olsa tüm insanlar biriciktir ve beklentileri, arzuları, mutlu olma sebepleri, zamanını doldurdukları değişkendir. Herkesi aynı kefeye koyamayız, bırakalım herkes kendi hayatında mutluluğunu kendisi bulsun.
