Aliye 24 yaşında iyi eğitim almış İstanbul'un boğaz manzaralı yalılarından birinde oturan ve hayatın sadece para, pul, mal, mülk ve eğlencelerden ibaret olamayacağını düşünen bir genç kız. Babası Sezai Nur Bey hariciye memuru, annesi Fikriye Hanım ise batı özentisi şekilde yaşamayı kendine düstur edinmiş bir kadın. Ama Aliye’yi asıl ilgilendiren, ölen dedesi İrfan Paşa’nın yazdığı yazılar ve çizdiği tablolar. Aliye girdiği çıkmazlardan ve kendini arama çabasından dedesinin yazdığı notlarla sıyrılmaya çalışıyor. Dedesinin “Aşk ve bakış” isimli bir tıbbiyeliyi resmettiği tablosundan ve notlarında “K” rumuzuyla bahsettiği kişiyle olan diyaloglardan kendisine açılan manevi yolu takip etmeye çalışıyor. Sanki ne yapsa boşmuş ve hayatı anlamını yitirmiş gibi hissettemesine dedesinin notları sayesinde bir son vermek istiyor. Bir aşkın arayışı içinde kısacası. Tabi aşk deyince aklınıza bildiğimiz manada bir aşk gelmesin. Bu daha aşkın bir anlamda kullanılan aşk. Bir yıllık yurtdışı seyahati ona beklentisinde olduğu bu kapıları açıyor. Bir yıl sonra Berlin’den yarı hasta olarak dönüyor ve aslında bu hastalığı onun manevi iyileşmesinin bir basamağı. Peki ne oldu da yataklara düşecek kadar hastalandı bu kız? Ya da dedesinin notlarında bahsedilen bu “K” kim. Ruhuna ne iyi geldi, kafasındaki sorulara nasıl cevap buldu? Samiha Ayverdi’nin 34 yaşında yazdığı ve 1939 yılında yayımladığı, “ilk eseri” sayılabilecek bu roman bizlere hayatı tamamen maddi hazlara göre yaşamanın ve böyle bir hayatı yaşayan kişilerin nasıl çıkmazlarla dolup taşacağını anlatıyor. Yazarın dili, ilgilisine göre muhteşem, değindiği konular nefis fakat kurgu olarak önceki okuduğum kitaplarına nazaran biraz yavan kalmış gibi. Buna rağmen vurucu bir sonla noktalandı kitap. Şimdi biraz da nefis bir kitap okuyup bitirmiş olmanın haklı gurunu yaşayayım.

Batmayan GünSamiha Ayverdi · Kubbealtı Neşriyatı · 2005276 okunma

·

586 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kitaplara tutkun muallime