Spoiler içerir. :)
Ertesi sabah uyanıp gözlerimi hafifçe araladığımda her şeyi anladım. Normallik yanımdaydı, hemen yanımdaydı. Normallik geride kalmış günlerimde değildi, kaderin her sabah önümüze koyduğu hayattaydı. Fas, İspanya, Portekiz olsun; atölyede veya İngiliz istihbaratı için çalışırken olsun, fark etmiyordu. Normalliğim, hayatımın ne tarafa yönlenmesini, nereye gitmesini istiyorsam oradaydı. Gölgelerim arasında, nane kokulu bir meydandaki palmiye ağaçlarının altında, devasa avizelerle aydınlatılan bir salonda, savaş sonrası bir şehirde... Normallik benim isteklerim, verdiğim sözler ve söylediklerimden ibaretti. Tam da bu yüzden hep benimle olacaktı. Onu başka bir yerde aramak veya geçmişten getirmeye çalışmak anlamsızdı.
Sayfa 514Kitabı okudu
·
40 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.