Gönderi
Kitaba bir önyargıyla başladım diyebilirim, çevremde birkaç kişi beğenmediklerini, sadece populer diye satıldığını söyleyince bende bir miktar önyargı oluştu. Bu yüzden kitap kütüphanemde bir buçuk yıl durduktan sonra okumaya başlayabildim. İlk sayfalardan itibaren beni hiç sıkmamasına, gayet akıcı bir şekilde ilerlemesine şaşırdım. Daha en başında bende bir merak oluşturdu. İlerledikçe sonuna dair teoriler üretmeye başladım, bir yandan da metaforlar çok hoşuma gitti. Bize sanki "çocuklar hiç kötü olamaz, kötü olmak sadece yetişkinlere özgü bir durumdur" gibi gelir. Oysa burada bazı çocukların nedensizce veya kimisinin kendine göre nedenlerle kötülük yapması, hele de etrafta otorite sahibi bir yetişkin yokken sırf istediği için kötülük yapması şunu gösterdi: "Kötülük kişinin içinde vardır, çocuk veya yetişkin." Bütün insanlarda iyilik ve kötülük duygusu vardır, kimisinde iyilik baskınken kimisinde de kötülük baskın gelir. İşte hayat da tam olarak bu ikisi arasındaki dengedir. Sözün kısası, ben önyargılarla ertelediğim, en sonunda merakıma yenik düşüp okuduğum bu kitabı çok çok beğendim. Nobel ödülü alması da boşuna değilmiş. Tavsiye edeceğim kitaplar arasında yerini aldı. Mine Urgan hanımefendinin sonsöz'ü de çok yerinde ve kitabı açıklayıcı nitelikte olmuş, ona da teşekkürler.
·
79 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.