Başkanın egemenlik erki, temel olarak, bir savaş haline bağlı acil duruma dayandığı için 20. yüzyıl boyunca, ne zaman yaşamsal öneminin olduğu varsayılan kararların kabul ettirilmesi söz konusu olsa, savaş metaforu başkanlık siyasal sözlüğünün bütünleyici bir parçası haline gelmiştir.
Başkan Bush'un 11 Eylül 2001'den sonra sürekli olarak kendisinden, ordunun başkumandanı olarak söz etme kararını, başkanın acil bir durumda bu egemenlik yetkileri talebi perspektifinde değerlendirmek gerekir.
Bush acil durumun kural haline geldiği ve barış ile savaş arasındaki ayrımın olanaksız olduğu bir durum yaratmaya çalışmaktadır.