O dönemde yaşamış, düşünce suçlusu olarak görülmüş onlarca yazarımız var. Maalesef bunlardan biri de Aziz Nesin. Harika mizacı ve o mütevaziliğiyle ele almış eserini. Mütevazilik diyorum çünkü kitaba başlarken bile ön sözde o nazik tavrıyla belirtiyor bunu; "Anlatamadıklarım, anlattıklarımdan çoktur. 'Bakın, ben sürgünde neler çektim.' Demek istemiyorum. Bunu söylemekte, düşünmekte ayıp. Doğrusu tarihimizde o denli çok çekenler, sürgünler var ki, benimki, onların çektikleri yanında turist gezisi gibi kalır." Turist gezisi dediği de günlerce aç kalmak, soğuktan donacak noktaya gelmek, hastalanmak, yalnızlık çekmek, dışlanmak, yok sayılmak ve binlercesi. Üstelik yine aynı mütevazilikle de son veriyor kitaba. Elimde 1982 7.basımı var. Ortaköy'de çok tatlı küçük bir sahaftan almıştım. Yolunuz düşerse kumpircilerin hemen arkasında 2.sırada ki dükkan. Tatlış bir amcaydı ismi hatrımda yok. O önermişti iyi ki de önermiş. Çektiği sancılardan bile tatlı bir mizah cıkarmış Usta. Gülmemek, gülümsememek imkansız kitapta. Ben çok sevdim, sizinde seveceğinize eminim. Son olarakta onun sözleriyle son veriyorum yorumuma; "Düşünmek, sevmek, gülmek... ıste hepsi bu... İnsan için gerisi yalan dolan..."

Bir Sürgünün AnılarıAziz Nesin · Cem-May Yayınları · 19571,270 okunma

·

460 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.