Mezbaha 5 ile tanımıştım Kurt Vonnegut'u ve okuduğum ve iyi savaş karşıtı kitaplardan biri olarak yer etmişti bende. Kedi Beşiği'ne de iyi bir beklentiyle başladım ve beni hayal kırıklığına uğratmadı yazar. Dünya tarihinde , maalesef, yaşanmış bir büyük trajedinin, Hiroşima'ya atılan atom bombasının Amerikalı önemli şahsiyetlerin 'o gününe' tam anlamıyla nasıl yansıdığını anlatacağı Hristiyan bakış açılı bir kitap yazmaya niyetli Jonah (ya da John, Sam de diyebilirmişiz)'ın sürüklendiği macera içerisinde kalemini her şeye dokundurmuş Vonnegut. Tamamiyle kurgu karakterler ve hayali bir ülke ekseninde din, siyaset, bilim, insanlık, savaş, kahramanlık vs.... gibi konuların hepsine kısa ama öz ve net cümlelerle, deyim yerindeyse, sataşmış. Modern dünyanın bir eleştirisi olmuş kısacası. Ve bu dünyanın her an bir felakete, feci bir sona ne kadar yakın olduğunu anlatan bir kurgu... Yazarın oldukça kendine mahsus bir anlatım biçimi var, bunu Mezbaha 5'te de görmüştüm. Kısa kısa, çok düşünülmeden öylesine söylenmiş, çok da özenilmemiş hatta yer yer birbirinden kopuk gibi duran cümleleri okudukça ve o tarza alıştıkça aslında ne kadar zengin bir anlatım sunduğunu kavrıyorsunuz. Uzun ve tumturaklı cümleler tercih etmeden diyeceğini diyor ve net bir şekilde duruşunu ortaya koyuyor. Okuduğum ikinci kitabıyla kelemini ve hayal gücünü sevdiğimi tescillemiş oldum :) Bu arada Kedi Beşiği, En İyi Roman dalında Hugo Ödülü adayıymış (1964) ; Mezbaha 5 ise aralarında Hugo (1970), Nebula (1969) nın da olduğu bir çok ödüle aday olmuş, finalistleri arasına girmiş ama her iki kitap da hiç bir ödül alamamış. Bu çok beğendiğim iki kitabın bahsi geçen ödülleri kaptırdığı kitapları okumak yeni hedefim olabilir :) Ve hemen olmasa da sıradaki Vonnegut kitabım Şampiyonların Kahvaltısı.

Kedi BeşiğiKurt Vonnegut · April Yayıncılık · 20161,186 okunma

·

410 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.