Birinci Dünya Savaşı’nın başladığı yıl intihar eden AvusturyalI şair Georg Trakl, çoğu kez son derece kişiselmiş izlenimini bırakan -çoğu kez de gerçekten öyle olan- kişisel çıkmazları çerçevesinde, bir çöküş döneminin bütün belirtilerini ancak hastalıklı ruhlara özgü bir duyarlıkla algılamış ve dizeleriyle bu çöküşün gerek haberciliğini, gerekse tanıklığını çok güçlü biçimde yapmıştı. Örneğin şairin “Geceye Şarkı” adlı şiirinden alınma şu dizelerde, insan yönünden, dahası varlık gerekçesinden yoksun kılan bir zamanın çizimleri çok açıktır:
Bir nefesin gölgesinden doğma bizler
Dolanıp durmaktayız terk edilmişliklerde
Bizler, yani sonrasızlıkta yitirilenler,
Kurbanlarız, adandıklarımızı bilmezcesine.
Hedefi olmayan yolcularız bizler,
Bulutları,rüzgârlarda dağılan,
Ya da ölümün soğuğunda üşüyen çiçekler, Yerimizden kopartılmayı beklemekteyiz.
pdfKitabı okudu
·
198 views
Nice kentler gördüm, alevlerin kurbanıydılar, Zamanlar, vahşet üzerine vahşet getiriyordu, Ve toprak olmuş nice ırklar,
Hepsi de günün birinde unutuluyordu.
Tanrılar gördüm, bir gecede yıkıldılar,
En kutsal çalgılar bile paramparçaydı,
Ve çürümelerden geriye kalanlar,
Yeni bir hayatla güne başlıyorlardı.
Yeni bir güne başlayıp, yeniden ölüyorlardı, Hep aynı tragedyaydı sahnelenen,
Hem oynanan, hem de anlaşılandı,
Ve deliliğin karanlığından farksız acıları, Güzelliğin kadife görkemini
Gülümseyen bir diken tarlası gibi sarmaktaydı.
Georg Trakl
Yine Trakl’ın “Çingeneler” adlı şiiri ise, sanki gerek iki büyük dünya savaşında, gerekse sonraki savaşlarda yerlerinden yurtlarından olup, ne ölçüde yaşam olduğu bilinmeyen bir başka yaşama doğru gitmek zorunda bırakılan koyulmuşların sonrasız yazgısını anlatır:
Özlemin korları var gece karanlığı bakışlarında
Hiç bulamadıkları vatana duyulan özlemin korları.
Öylece kapılmış gidiyorlar, derin esrar yalnızca
Sonsuz hüzünlerde yatan bir kara yazgının akışına.
Bulutlar öncülük ediyorlar yollarına,
Kimi zaman peşlerine bir kuş sürüsü takılıyor,
Akşam Vakti izleri kaybolana kadar
Ve bazen de rüzgâr, bir veda çanını getiriyor.
Yıldızların yalnızlığıyla örülüdür döşekleri, Bu yüzden şarkıları daha bir özlemle dalgalanmakta
Hıçkırıklar, kaç kuşaktan miras lanetlerin ve acılann eseri,
Öyle ki, hiçbir yıldızın umudu yüreklerini aydınlatamamakta.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.