İhsan Süreyya Sırma’yı ilk kez okumak istedim. Ve yazarın “en iyi kitabım” dediği bu kitapla başlayayım dedim hevesle, heyecanla...
İlk bölümler akıcı değildi, nehir dediğin akardı oysa fakat yazılar akmadı. Nehirden nehre geçtim yeni yazıları okumayı denedim olmadı başaramadım üzgünüm.
Böylesi bir isme hürmetsizlik etmek istemem. Neticede emek var, birikim var, yaşanmışlıklar var. Fakat ben zorlamama rağmen kitabın sonunu getiremedim...
