Ey İyad halkı!
Nerede babalar ve atalar
Nerede hastalar ve onları ziyaret edenler
Nerede o yüksek binaları inşa edenler ve süsleyenler
Nerede mal ve evlatlan kendilerini şımartanlar
Nerede "azıp haddini aşan, zulmedip mal biriktiren" ve "bensizin en büyük rabbinizim diyen
Sonra da tüm bunlar bir göz kırpması gibi oldu.
Onlar sizden zengin değiller miydi?
Sizden uzun yaşamadılar mı?
Daha uzun emellere sahip değiller mi?
Fakat toprak onları bağrında öğütüp parçalara ayırdı.
İşte onların çürümüş kemikleri.
Şimdi onların evleri bomboştur.
Uluyan kurtlar orayı şenlendirmektedir.
Hayır!
Allah tektir O'na ibadet edilmelidir.
Doğmamış, doğurmamıştır.
İlk çağlarda gidenlerde bizim için deliller vardır.
İnsanların öldüğünü ve geri gelmediğini gördüm. Ölüme kavmimin küçük ve büyüklerinin koştuğunu gördüm.
Gidenler dönmeyecek ve hiç kimse ebedi olarak yaşamayacak.
Kavmim gittiğine göre benim de gitmememin imkansızlığına inandım.