Merhaba dostlar İkinci Dünya Savaşı sırasında türlü işkencelere maruz kalan, hiç uğruna öldürülen Yahudilerin hikâyelerini çok okuduk. Okumaya da devam edeceğiz sanırım çünkü her ne kadar birbirine benzer tarafları olsa da her biri benzersiz acılarla dolu. Çünkü şu dünyadaki her insan tek ve benzersiz. Bu hikâyenin kahramanı Varşova'da yaşayan bir piyanist. Kitabı savaş sonrasında kendisi yazmış. Uzun yıllar yayımlanamamış gerçi ama 2002 yılında Roman Polanski yönetiminde filme çekilmiş. Çok etkileyici bir filmdi, izlemeyenlere öneririm. Kitapta Szpilman'ın yaşadığı kente önce kısıtlamaların gelmesi, sonra Yahudi vatandaşların gettolara kapatılması, derken tren vagonlarına doldurulup bilinmeyen bir yerlere gönderilmeleri süreci birinci elden anlatılıyor. Bunca insan neden karşı koymuyor sorusu gelse de akıllara, Szpilman'ın babası şöyle cevap veriyor buna: "Bizler kahraman değil, sıradan insanlarız. Yaşama şansımız %10 bile olsa ona tutunmak zorundayız." Ölüme giden bu süreçte, Szpilman olağanüstü tesadüfler sayesinde defalarca ölümden kurtulur. Yardım eden birkaç dostunun sayesinde dışarı hiç çıkmadan gizli evlerde, tavan aralarında saklanır. Günlerce aç susuz kaldığı dönemler olur. Askerlerin baskınıyla diken üstünde yaşadığı günler olur. Aslında, bir anlamda, her an ölüp ölüp dirilir. Ama insanın içindeki yaşama isteği her şeyden güçlü. Vazgeçemiyor. Sonuna kadar direniyor. Tam sona geldiğini sanırken, "Alman üniforması giymiş 'tek insan'" diye tanımladığı Yüzbaşı Hosenfeld'in iyilikleri sayesinde hayatta kalır. Kitabın sonuna eklenmiş olan Hosenfeld'in günlüğünün bazı bölümleri de çok etkileyici ve düşündürücüydü. Sevgiyle kalın 🍂 .

PiyanistWladyslaw Szpilman · Koridor Yayıncılık · 2021934 okunma

·

398 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Filiz Çakır