Elem Çiçeği
Beni sen ittin tehlikede yaşamaklara
Beni sen zorla ittin hatırlatırım
Gitme dedim gözlerimle yalvardım
Işıklara büyülenmiştin sönmeden günah yanan
Işıklara koştun beni karanlık bıraktın.
Oysa ben ezilecek kız değildim biliyorsun
Bayrak açmış orduyu çiğner de geçerdim
Tek seni çiğnemedim, çiğnemek istemedim
Acımak kuşandım sana sonra sevmek denedim
Anıtladım ellerimle, yücelttim kendimde kendim
Seni ben yoğurdum, ben işledim, ben çizdim,
bayramladım, şölenledim, süsledim içten
Tuttun çaresizliğimi kollayıp bir casus gibi sen
Umulmaz zamanlarda bıraktın beni gittin
Yalnızlığımın çorak ülkesinde ehramlar diktim.
Söksem koparsam durmaz açar yine
Yüreğime ektigin elem çiçeği
Ben eksilirim o çoğalır her geçen gün
Hatta yaşantımı tüketir de
Tükenmez senin bendeki hüznün.
Bu hüzündür bu hüzün beni asıl iten
Tehlikede yaşamaklara, yasaklara
Yayından fırlamış ok gibiyim
Dönemem artık istesem de dönemem
Geçtiğim bütün köprüleri yaktım, anla...
Sayfa 3 - Taşra Kızının Deliceleri, Türkan İldenizKitabı okudu
·
140 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.